K E R S T W A T E R – een winterverhaal

Voor mij blijft het allermooiste winterverhaal dat van mijn stiefvader. Als kind, een van de veertien uit een Amsterdams arbeidersgezin, werd hij op kerstavond door zijn vader uit bed gehaald, moeder bleef thuis voor de ‘kleintjes’, maar hij, hij mocht mee naar de nachtmis.Voordat ze vertrokken, vulde zijn vader een fles met kraanwater en zette die buiten, op het balkon van hun driehoog-achterwoning. Als ze na de mis uit de kerk kwamen, lag er altijd sneeuw. Altijd.
Door steeds stillere straten liepen ze naar huis, hij half weggedoken onder zijn vaders warme jas, op naar de keuken, waar de tafel feestelijk gedekt was. Terwijl iedereen aanschoof voor het kerstontbijt en zijn moeder de stol aansneed, ging zijn vader naar buiten.
Even later was hij terug met de fles waarin nu kerstwater zat, vader proefde het woord toen hij het zei. Kerstwater. En allemaal voelden ze zich intens blij, wat was dat toch heerlijk, kerstbrood met een glaasje echt kerstwater! 

Zo simpel kan magie zijn! Prachtig, toch, hoe die man dat bedacht had, het ontroert me nog altijd.

Ik wens iedereen een nieuw jaar vol verhalen,
verhalen die het leven mooier maken.

Lyda Westerink